Las w Bratkowicach


 

 
LAS W BRATKOWICACH... jest ogromny! Można w nim chodzić i chodzić, i wybierać sobie różne ścieżki, bo jest ich tam pełno. Są i bardziej dzikie, i bardziej "miejskie", także dla każdego coś miłego!
➡️Przez las biegnie szeroka, bita droga. Doskonale nadaje się więc na wózek i rower.



 
➡️Jest cicho i spokojnie. Szum z autostrady słychać z daleka, ale tylko wtedy, kiedy postoi się dłużej bez ruchu i wytęży słuch.
➡️Chodziliśmy dzisiaj głównie po uprawach leśnych. Tabliczki rezerwatu tylko minęliśmy.
➡️ Zaliczyliśmy również wspinaczkę na ambonę i widok na las z innej perspektywy.
➡️Udało się też przejść kawałek zarośniętą ścieżką, co nam urozmaiciło wycieczkę - tam, gdzie prowadzi żółty szlak. 


 
➡️ Zawróciliśmy przy jeziorkach. Przepiękny widok o tej porze roku, ale pewnie o każdej tak jest 😉. UWAGA! Teren jeziora jest prywatny. Zdarzyło się nam zostać upomnianym i wyproszonym z tego miejsca.


 
➡️Spotkaliśmy po drodze tylko kilka osób. Może wszyscy byli na rzeszowskim rynku na paradzie Mikołaja 😉.
➡️W miejscu, gdzie zostawiliśmy samochód, jest #wiata z ławeczkami i miejsce na #ognisko.
➡️W 3 godz. przeszliśmy 10km, a udało się nam zobaczyć zaledwie kawałek tego lasu! 


 
➡️Las w Bratkowicach zrobił na nas lepsze wrażenie niż las w Głogowie. Jest tu o wiele ciszej i spokojniej. 
➡️A po spacerze w lesie można wybrać się na plażę nad zalewem w Bratkowicach!
➡️Świetne i łatwo dostępne miejsce (wygodne drogi, płasko) na rodzinny spacer! Polecamy!


 
💬Znasz ten las? Lubisz tu przyjeżdżać? Daj znać w komentarzu 😊.My planujemy tu wrócić!

Popularne posty z tego bloga

Moja droga do siebie

Obraz
Od zawsze fascynował mnie człowiek. To, jak działa, jak się zachowuje. Odkąd nauczyłam się czytać – a było to bardzo wcześnie, bo moja mama odkryła, że potrafię czytać, kiedy miałam 2,5 roku – pochłaniałam ogromne ilości książek. Pamiętam, że w szkolnej bibliotece przeczytałam wszystko dostosowane do mojego wieku, i potem stałam się stałą bywalczynią biblioteki miejskiej. Głównie czytałam powieści – obyczajowe, przygodowe – bo dzięki temu mogłam przeżywać przygody, uczyć się perspektywy drugiego człowieka, wejść w czyjeś życie i je poznać od środka. Mogłam się uczyć, jak reagować w różnych sytuacjach, i korzystać z tej wiedzy później w realnym życiu. Mogłam też zawierać prawdziwe przyjaźnie, marzyć o poznawaniu bratniej duszy i wieść bogate uczuciowo życie. Po równo z książkami, które pomagały mi zbliżać się do rozumienia człowieka, kochałam naturę. Dorastałam w małym miasteczku na Podkarpaciu i naturę miałam na wyciągnięcie ręki, a mówiąc ściślej – w zasięgu codziennego spaceru. Snu
Czytaj dalej »

Godowska Góra

Obraz
  Godowska Góra mieści się na Pogórzu Strzyżowskim, w Czarnorzecko-Strzyżowskim Parku Krajobrazowym. Jest mało znana i niedoceniana, być może dlatego, że sporo tu błota po zwózce drewna, a być może dlatego, że szlak biegnie obok szczytu i nie ma tu żadnej infrastruktury. Myślę jednak, że nie są to wystarczające powody, żeby ją omijać . Zrobiliśmy tutaj bardzo przyjemną pętelkę. Cisza, las, natura, trasa niedługa, co działa motywująco na małe nóżki.   Parking przy asfaltowej drodze. Lokalizacja TUTAJ . Później łąka i wejście las. Trasa dobrze oznakowana.   Z parkingu trzeba pokonać ok 1km przez las, żeby dotrzeć w okolice szczytu. Dalej poszliśmy według mojej aplikacji czarnym szlakiem ostro w dół (nie widziałam oznakowań czarnego szlaku w tym miejscu, za to kawałek dalej; myśmy szli wg GPSu) i dotarliśmy do drogi asfaltowej. Następnie przeszliśmy nią kawałek i wróciliśmy znów do lasu. Koniec pętelki na łące, na której zaczynaliśmy wędrówkę.     Pętelka na 4km. Nasz spacer trwał około
Czytaj dalej »

Korbania - Bieszczady z dzieckiem

Obraz
  Korbania to jeden z moich ulubionych szczytów w Bieszczadach. Chodziliśmy tam w czasach, kiedy nie było jeszcze wieży widokowej, z której można podziwiać i jezioro solińskie, i wysokie Bieszczady, i kiedy jeszcze nie było tam wytyczonego szlaku z Łopienki. Raz nawet udało mi się odwiedzić szczyt nocą. Dotarliśmy przed zmierzchem i czekaliśmy na wieży, aż zapadnie zmrok, żeby oglądać gwiazdy. Cóż, akurat tej nocy księżyc wyjątkowo mocno świecił, i pokrzyżował nam plany. Pamiętam za to niesamowite uczucie, kiedy patrzyłam przed siebie, i widziałam... tylko ciemność. Światła cywilizacji widać było jedynie z okolic Polańczyka. Poza tym: bezkres czarnych lasów. Czasy się jednak zmieniły, i teraz wędrujemy po górach razem z córą. Na Korbani byliśmy razem już wielokrotnie. Znamy podejście od Łopienki, od Terki i od Bukowca.  widok z wieży na wieży widokowej     Na szczycie czeka wspomniana już wieża widokowa, nie lada gratka dla małych i dużych, ławeczki z zadaszeniem, ławeczki ze sto
Czytaj dalej »